Γράφει ο Γιώργος Ν. Κανάκης: Χρόνε, θηρευτή στον Γεώργιο Β. Κανάκη Όπως το άγριον άλογο πάντα καλπάζει ο χρόνος και είναι αδυσώπητος σ’ αυτόν που μένει μόνος.

Όπως το άγριον άλογο πάντα καλπάζει ο χρόνος
και είναι αδυσώπητος σ’ αυτόν που μένει μόνος.
Σκοτείνιασε το βλέμμα σου, σβήσαν’ οι πίσω ήλιοι,
γλυκόπικρες οι σκέψεις σου και σου σφαλούν τα χείλη.

Μνήμες προγόνων, κουβαλάς γραμμένες εις στο σώμα,
σαν το δεντρό που ’χει βαθιά τις ρίζες του στο χώμα.
σαν τον αγριοκυπάρισσο στον ριζιμιό τον βράχο,
σε κοντραστέρει ο άνεμος μες στη ζωή μονάχο.
…
Χρόνε, μεγάλε θηρευτή στα νιάτα και στα κάλλη,
στων μερακλήδων τη ζωή πάντα η βουλή σου σφάλλει.
Ένα σεφέριν ήμαστε στου χρόνου την αιώρα,
χαρά σ’ αυτόν που της ζωής εγεύτηκε τα δώρα!

Όλυμπος Καρπάθου, 11/11/21 © Γιώργος Ν. Κανάκης

Foto: Yiannis Hatzivasiiis

Καλό Σαββατοκύριακο…