Γράφει η Μαρίνα Β. Μιχαηλίδη:Ο πραγματικός μας εαυτός, η δοτικότητα μας, οι αληθινές μας στιγμές, τα πιο πλατιά μας χαμογελά, τα πιο φωτεινά μας βλέμματα, οι πιο μεγάλες μας.

Ο πραγματικός μας εαυτός, η δοτικότητα μας, οι αληθινές μας στιγμές, τα πιο πλατιά μας χαμογελά, τα πιο φωτεινά μας βλέμματα, οι πιο μεγάλες μας αγκαλιές δεν αποτυπώνονται (ευτυχώς) σε μια φωτογραφία, υπάρχουν μέσα μας κ αποκτούν νόημα κ υπόσταση, ξαφνικά!
Όπως για παράδειγμα σήμερα που σε μια ρωγμή του πιεστικού χρόνου μου, σε μία παύση της άσκοπης βοής του διαδρόμου, σε μια άκρη του απέραντου, έφτανε για εμένα το μπράβο μιας κυρίας για όλα τα παραπάνω για να γεννηθεί στην καρδιά ένα ευχαριστώ κ στην ψυχή μια υπόσχεση να δώσω πιο πολλά κ να αγκαλιάζω συχνότερα ωραίες ψυχές σαν τη δική της!