Μανωλης Ι. Παραγιός. Ότι το δικαιούμαστε σαν τόπος είναι δεδομένο όπως δεδομένο είναι ότι το δικαιούμασταν

Εδώ και πολλά χρόνια , επί Κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων , ουδείς τόλμησε να απαιτήσει πλοίο Β κατηγορίας για τα μέρη μας .
Και δεν τόλμησε γιατί τα λεφτά που χρειάζονταν ήταν πολλά, πάρα πολλά, πάρα πάρα πολλά !
Δώδεκα (12) εκατομμύρια ΚΑΘΕ χρόνο ΕΠΙΠΛΕΟΝ της ισχύουσας επιδότησης , όχι στραγάλια αλλά ευρώ !
Ενδεικτικά η κατασκευή και ο εξοπλισμός του Νοσοκομείου Καρπάθου κόστισαν 6.5 εκατομμύρια περίπου …
Ποιος τολμούσε να διεκδικήσει μια τέτοια αύξηση από Κυβέρνηση ή Υπουργό και ποιος Υπουργός είχε την ικανότητα – δυνατότητα να το πραγματοποιήσει ;
Κι όμως την εποχή που κάποιοι κοιτούν πως θα μπλοκάρουν και πως θα διαλύσουν τα πάντα- αδιαφορώντας παντελώς για τον τόπο – κάποιοι άλλοι είχαν το καθαρό μυαλό για να αδράξουν την ευκαιρία και να διεκδικήσουν συνεργαζόμενοι ( κι όχι διαμαρτυρόμενοι) με αυτούς που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει για να γίνει ένα πράγμα που έμοιαζε όνειρο απατηλό , εφικτό .
Για αυτόν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τον λόγο σε λίγο διάστημα , μετά το νέο διαγωνισμό που διαδικαστικά πρέπει να γίνει, αφού ο πρώτος κηρύχθηκε άγονος θα μπει στην γραμμή το πλοίο Β κατηγορίας που όλοι επιθυμούμε .
Υπάρχουν, λοιπόν, αυτοί που διεκδίκησαν – συνεργαζόμενοι κι όχι διαμαρτυρόμενοι- και αυτοί που τους βοήθησαν δείχνοντας σπάνια φιλοπατρία , βοηθώντας τον τόπο τους .
Υπάρχουν και αυτοί που δεν μπήκαν καν στην διαδικασία να το διεκδικήσουν επί πολλά έτη, κατέχοντας θέσεις ευθύνης, αλλά τώρα που η επίλυση είναι δεδομένη έγιναν “διαμαρτυρόμενοι τιμητές” και αυτοί που εδώ και μήνες δημιουργούν προβλήματα στην ομαλή λειτουργία του Δήμου με παραιτήσεις , καταγγελίες , φασαρίες κτλ στερώντας πολύτιμο χρόνο και ενέργεια από την ενασχόληση με τα σοβαρά θέματα όπως αυτό .

Το να προσπαθούν οι δεύτεροι να “σταυρώσουν” τους πρώτους είναι τουλάχιστον φαιδρό !

Υ.Γ. 1 : Το παρόν κείμενο, αφενος, αναρτάται χάριν της αληθείας και του ορθού λόγου που δυστυχώς στο Νησί μας έχουν γίνει βορά στις κουβέντες του καφενείου και την παραπληροφόρηση .
Αφ’ετέρου για να καταλάβουμε ότι δεν διεκδικείς μόνο όταν φωνάζεις και διαμαρτύρεσαι αλλά και όταν συνεργάζεσαι κι εργάζεσαι με μέθοδο και σχέδιο . Κι όταν κοιτάς να εκμεταλλεύτείς, για το καλό του τόπου σου, τις ευκαιρίες που σου δίνονται μία φορα στα 100 χρόνια ακόμη κι αν έχει μεγάλο προσωπικό κόστος.
Υ.Γ. 2 : Ότι το δικαιούμαστε σαν τόπος είναι δεδομένο όπως δεδομένο είναι ότι το δικαιούμασταν και τα προηγούμενα χρόνια αλλά τότε, βλέπεις, δεν κουνιόταν φύλλο .