Επικήδειος στον Δάσκαλό μου Κωνσταντίνο Παραγυιό η μαθήτριά σου Φανή Αναστασιάδη Σισαμή

Επικήδειος στον Δάσκαλό μου
Κωνσταντίνο Παραγυιό

Θεσσαλονίκη, 30 Ιανουαρίου 2023

Βαθύ αίσθημα οδύνης, αγάπης και χρέους συγκροτεί τη σκέψη μου όπως αποχαιρετήσω για την αιώνια πατρίδα τον σεβαστό και πολυαγαπημένο μου Δάσκαλο. Ένα στίγμα ελάχιστης τιμής κι απέραντης ευγνωμοσύνης.

Ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, ημέρα των Δασκάλων και της Εκπαίδευσης, έφυγε δια παντός ο Μέγας Ιεράρχης μας, ο Μελίρρυτος Ποταμός της Σοφίας στον οποίο πολλοί μεταξύ των οποίων, πρώτη εγώ, οφείλουμε το «ευ ζην». Η υψικάρινος δρυς του πνεύματος έγειρε από το βάρος των χρόνων.

Ο Κωνσταντίνος Παραγυιός εκοιμήθη, δεν πέθανε, έγινε παρακαταθήκη!
Άνθρωπος, Δάσκαλος και Παραγυιός ταυτίστηκαν σαν έννοιες εις το διηνεκές.
Το απόφθεγμα του αρχαίου ποιητή Μενάνδρου,
«ως χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ» βρήκε εφαρμογή στην προσωπικότητά του.
Πολλές αρετές κοινωνικές, οικογενειακές, προσωπικές αποτέλεσαν ένα αρμονικό σύνολο και δημιούργησαν έναν πλήρη χαρίτων άνθρωπο. Απόδειξη ασφαλής της εκτίμησης, που τρέφουμε όλοι στο πρόσωπο και την οικογένειά του.
Θαυμάσια οικογένεια με άξια, ακούραστη, δοτική σύζυγο, την Ειρήνη και εξαίρετα τέκνα, σε τοπικό, εθνικό, παγκόσμιο επίπεδο αναγνώρισης επιστήμονες, τον Πέτρο, τον Νίκο, τον Βασίλη δίπλα του με φροντίδα και αγάπη ως την τελευταία του πνοή.

O μυσταγωγός της παιδείας, ο αληθινός, σοφός, χαρισματικός δάσκαλος σαν ώριμο στάχυ έγειρε από το βάρος της πλούσιας καρποφορίας. H παρουσία του είχε έμφυτη αρχοντιά. O λόγος του πατριωτικό σθένος και ανεπανάληπτη ευφράδεια.

Στα σχολικά μας χρόνια, όταν λειτουργούσε στον Ναό της Σοφίας, στο ταπεινό Δημοτικό Σχολείο Σπόων Καρπάθου, πλάταινε τους ορίζοντές μας σε γνώσεις με γαλήνη, απλότητα, αυστηρότητα και η θέρμη της διδασκαλίας του αντιλαλεί ακόμη στα μνημονικά μας κύτταρα.
Αντηχούν ακόμη στ’ αυτιά μας οι πατριωτικοί, πανηγυρικοί λόγοι του σε κάθε εθνική γιορτή στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, τα μακροσκελή ποιήματα, οι διάλογοι, τα θεατρικά, τα εμβατήρια, τα τραγούδια, που μας μάθαινε!
Ως μαθήτριά του με την πνευματική χειραψία του απόκτησα τον καρπό της γνώσης στη χούφτα μου. Η λύρα του η διδακτική όρισε τον βηματισμό μου και αργότερα σαν μέντορας και συνάδελφος την πράξη στην έδρα, την αίθουσα και πάντα αποτελούσε πρότυπό μου. Ήταν οικογενειακός φίλος του σπιτιού μας και του αείμνηστου πατέρα μου και παρακαλώ να μου τον χαιρετίσει.

Αγαπούσε και προστάτευε την ευρύτερη οικογένειά του, τον τόπο του, τη γη, τις παραδόσεις, την πρόοδο.
Πατριάρχης των Παραγυιών, Αντιδήμαρχος, Ηγέτης και Πρόεδρος, με σπουδαίο κοινωφελές έργο, του Μεσοχωρίου!
Χόρευε, τραγουδούσε πρεπίζοντας κάθε εκδήλωση και γεγονός! Έψελνε και υπηρετούσε τη Βρυσιανή!

Ο Λευκός, το Μεσοχώρι και η Κάρπαθος πενθεί, γιατί εκδήμησε μία εξέχουσα προσωπικότητα, ένας υψιπέτης αετός,
χάθηκε ένα αληθινό κεφάλαιο.

Αναπαυόσου εν Ειρήνη, Δάσκαλέ μου και ελαφρύ το χώμα, που θα σε σκεπάσει!

Αιωνία η μνήμη σου!
Η μαθήτριά σου
Φανή Αναστασιάδη Σισαμή