O ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

O ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
Τριπλό φαρμάκι αισθάνομαι σήμερα πως το πίνω,
για σένα και τους σμηναγούς ευρίσκομαι σε θρήνο.
Πένθιμα του Μεσοχωριού ηχούνε οι καμπάνες,
νέοι ήταν οι ήρωες και τους εχάσαν μάνες.
Στο κάθε σπίτι δύσκολες οι ώρες του θανάτου
κι’ όλα τα λόγια γίνονται του παραπονεμάτου.
Μα μ’ όσο έχω το μυαλό μπαμπά θα προσπαθήσω,
ως πρέπει σου φόρο τιμής για να σου αποτίσω.
Γεννήθηκες από γονείς καλούς και προκομμένους
μαζί τους άφησες καρπούς στα δένδρα φορτωμένους.
Στήριγμα στα αδέλφια σου στ’ ανίψια στυλοβάτης,
μέρα και νύχτα στη ζωή ακούραστος διαβάτης.
Και σε εκείνους τους καιρούς τους ανεμοδαρμένους
μ’ άριστα αποφοίτησες διδάσκαλος του γένους.
Όποιον σε χρειαζότανε έτρεχες να συνδράμεις
και στο χωριό προσπάθησες μόνο καλό να κάμεις.
Λυπάται σε η Κάρπαθος με όλα τα χωριά της,
πάλεψες να επιλυθούν πολλά ζητήματά της.
Αλάνθαστος είναι ουδείς εις των θνητών τη ζήση,
αν κάπου έσφαλες κι εσύ, καθείς να συγχωρήσει.
Των πάντων τίμησες χαρές λύπες και περιστάσεις
κι΄όσα χανε τα χέρια σου ήθελες να μοιράσεις.
Δώδεκα χρόνια δάσκαλος στο διπλανό χωριό μας.
σύσσωμοι μαθητές γονείς νιώθουν τον καυμό μας.
Φίλος στους Διακολιούς, Χρυσούς, Χαλκιά και Ταλαράντα.
Σακέλληδων, Βασιλαρά, Λιγνών, Δημάρχων βάντα.
Μέσα στους Λειβαδίτηδες, Ματσάγκους, Σισαμήδες
για λόγου σου μπαμπά κακό δεν άκουσες, δεν είδες.
Εργάστηκες πολύ σκληρά μαζί με τη μητέρα.

Τίποτα δε μας έλειψε τη νύχτα ή τη μέρα.
Τίμιος βιοπαλαιστής ήσουν στο πέρασμά σου
και τ’ άφησες κληρονομιά εις τα παιδόγγονά σου.
Μας έδωσες πολλές αρχές, ήσουν καλός πατέρας
μένουν αμετακίνητες και αν φυσήξει αέρας.
Της επιστήμης τα σκαλιά ήθελες ν’ ανεβούμε
γι’ αυτήν την τόση προσφορά θε να σε συγχωρούμε.
Κι οι τρεις κατά το δυνατόν ήμασταν στο πλευρό σου
κι η θεία μα το πιο πολύ πιστή η σύζυγός σου.
Ήλθα στη Ρόδο να σε δω ανάσα να σου δώσω
και στο χωριό τον πόθο σου-χρέος να εκπληρώσω.
Το δίκαιο στη ζυγαριά στο σπίτι το κρατούσες
και εμένα πατερούλη μου με υπεραγαπούσες.
Σε δύσκολες πολύ στιγμές ξενύχτισες μαζί μου
πάντα αυτές οι θύμισες θα καίουν την ψυχή μου.
Κοινά σημεία στο χορό, στο γλέντι στο χωράφι
κι’ οι δυο μας δεν το θέλαμε αγκάθι να υπάρχει.
Να βρισκομαι στ’ αειθαλη και μες τα φυλλοβολα,
ευχαριστιοσουν κι’ ηθελες να κοβω απο ολα.
Τραγουδιστή και χορευτή, αγρότη, νοικοκύρη,
δεν πρόκειται τη μνήμη σου ο χρόνος να τη φθείρει.
Θρήνος κλαθμός και οδυρμός μέσα από την καρδιά μας
δε θα τα θεωρήσεις πια τα ελαιόφυτά μας.
Σε ποιο μετόχι λιόδενδρα ελιές θε να φυτεύεις
σε στέμμα ποιό της θάλασσας τους σκάρους θα ψαρεύεις;
Όλες τις νουθεσίες σου πιστά θα τις τηρήσω.
το δρόμο που μας χάραξες θα τον ακολουθήσω
Μαζί σας περισσότερο απ’ ολους έχω ζήσει
της μέρας την ανατολή του ήλιου τη δύση.
Μάζεψα όλες τις ελιές ξέγνοιαστος για να είσαι
και για τον Κάπο πουν μακριά να μη στεναχωρείσαι.
Nα σε προλάβω έτρεξα μπαμπά την εκκλησία
μήπως και πάρεις ως χαρά τη θεία ευλογία.
Τ αμπελι εις τους Αουρους μπαμπα θα το τρυγησω
και θα τα παρω στο Χριστο, για να σ ευχαριστησω.
Λυπάμαι το μικρό παιδί που δε θα σε θυμάται.
όταν θα ρθει. να σαι κι’ εσύ στου Περσελή να πάτε.
Κόκκινα κρίνα του μαγιού το δάκρυ μας θα πίνου.
γιατί θα βρίσκεσαι μακριά τ’ Αγίου Κωνσταντίνου.
Πότε θα είσαι στη ΦΩΛΙΑ, στον Πέτρο στου ΚΟΝΟΜΟΥ
του Παπακώστα να το πω, Πιπέρη, Δασονόμου;
Δε μένει ανεκπλήρωτος ο κρύφιός σου πόθος.
οι συγγενείς μας είναι εδώ κι οι φίλοι από τ’ Οθος.
Βαρύ σταυρό στους ώμους σου είχες εσύ σηκώσει,
μια θέση στον Παράδεισο είθε ο Θεός να δώσει
Αρρώστησες, κουράστηκες, τώρα μπαμπά κοιμήσου
και στη σκιά του αμπελιού της μάνας σου δροσίσου.
σαν βάζω τη γραβάτα μου θα βλέπω τη μορφή σου.
Μαζί με άλλα μου μαθες τους κόμπους της να δένω.
πότε θα έλθεις στα Λακκιά που θα σε περιμένω;
Δάκρυα κυλούν στα μάτια μου σαν το νερό της βρύσης
πρέπει να το αποδεχτώ δε θα ξαναγυρίσεις
Κάπως το νιώθω βάλσαμο στης πίκρας το μαυράδι
με των σχολείων τη γιορτή κατέβηκες στον Άδη,
Θα μένει η οδύνη σου πάντα πολύ μεγάλη
και δρόμο που μαθα παιδί θα ξαναπαίρνω πάλι.
Τιμή σ’ εκείνους που θα βρεις, θα στε μαζί για πάντα,’
της ώρας δευτερόλεπτα χρειάζομαι σαράντα.
Η αδελφή της μάνας σου πιο έξω περιμένει.
ήλθε από τη Σκεπαρνά απ’ όλα φορτωμένη
Έρχεται η Λαμπρή μπαμπά μα έχω ησυχία
πως θα σου φέρει μανδρικά η θεία η Σοφία,
Δώσε και μια παραγγελιά του αδικοχαμένου
κουνιάδου σου οι αδελφές που χει τον περιμένου(ν).
Της Ερινούλας δυο παιδιά, του θείου του Νικόλα
και της Πλουσίας άλλα δυο θα σου χουνε απ’ όλα.
Κοντά θα είσαι με τους γιους του θείου του Περίδη
Ρεϊση και Πολίτηδες θείο Νικολαϊδη.
Παρήγορο μου φαίνεται ετούτες δω τις ώρες
θα λθουν του Σπύρου τα παιδιά του Πρωτοψάλτη οι κόρες.
Τον Πάχο γιο της Σταματώς θερμά να χαιρετήσεις
και με το θείο Μοσχονά στο γλέντι να καθίσεις.
Δώσε τα χαιρετίσματα και στο Μιχαηλίδη
που χει την εγγονούλα του στο κάθισμα στολίδι
Του Παύλου πες του σαν το δεις τον Κάπο να κλαδέψει
και του Χαλκιά για λόγου σας να καλομαγειρέψει.
Κι αν έχει μες τη χειμωνιά, γαρύφαλα και κρίνα
στο Κουλουριώτη δώσε τα, τα στέλνει η Ματίνα.
Θα δεις και τον Πετρόπουλο από τα ξένα μέρη,
ας έλθει στη μανούλα του λίγη χαρά να φέρει.
Ανάλογη θέλει στιγμή να ζήσει η Ουρανία
της Σταματίνας το υιό προσμένει κι’ η Μαρία.
Ο πρώτος γιος του Ορφανού έφυγε πολύ νέος
και ο Μανόλης του Γιαννή της Χαζηνιάς σπουδαίος.
Με Χαζηγιώργη στη Σκοπή Σικίνι ως Πικάπου
το “πισομέρη” παίξετε του Νικολή του Διάκου.
Τον Χαροκόπο, Λυριστή, Μηνά Γεωργιάδη
στον Αη Γιάννη θα τους δεις με τον Παπά Ανδρεάδη.
Ελάτε στα μετόχια σας με τον Αντιμησάρη.
στου Αη Παντελέμονα στ’ αη Γιωργιού τη χάρη.
Λυτέ και Σκευοφύλακα πιάστε το το καράβι,
με τρόπο που ο Χάροντας να μη σας καταλάβει.
Του Καμαράτου του Μηνά του Γιάννη Βασιλειώτη
και Διακολιού τραγούδησε την ακριβή τους νιότη.
Με το Νισύριο στις Πυλές. τους ιατρούς Καρίκη
κανείς τον Παντοδύναμο δεν οδηγεί σε δίκη
Μου είπαν για το Φελλουζή ότι απ’ τα Πηγάδια
για όποιο έργο χρειαστείς θα χορηγήσει άδεια…………