Γιώργος Ν. Κανάκη: Αφιερωμένο στον άδικο χαμό του Αντώνη Καρυώτη.

Αφιερωμένο στον άδικο χαμό του Αντώνη Καρυώτη

Τα κύματα του Λιβυκού, είπαν πικρά χαμπέρια,
πως, ο Αντώνης, χάθηκε μέσα στα βουρκονέρια.
Έπεσε η νύχτα η πονηρή, πόρνη φτιασιδωμένη
και μία άκακη ψυχή στον Άδη κατεβαίνει.

Γεννήθηκες με «στέρηση», μα είχες του ήλιου μοιάσει
και στο πλατύ χαμόγελο λαμποκοπούσε η πλάση.
Με στέρηση συνείδησης και ανθρωπιάς, δυο κτήνη,
σ’ έριξαν στα βουρκόνερα στης θάλασσας τη δίνη.

Ποια λόγια να ψιθύρισαν τα τρομαγμένα χείλη,
όταν περνούσε η ψυχή τ’ Αχέροντα την πύλη;
Πόση ντροπή ο άνθρωπος αντέχει να σηκώσει,
όταν τις θύρες της καρδιάς ερμητικά κλειδώσει;

Της εποχή μας οι πληγές όλο κακοφορμίζουν
κι από αγάπη οι καρδιές σιγά-σιγά στραγγίζουν.

Πειραιάς, 5/9/2023, © Γιώργος Ν. Κανάκης