Καμπάνια ύψους $400.000 από ομογενείς για την ενίσχυση επιχειρήσεων της Βαλτιμόρης

ΒΑΛΤΙΜΟΡΗ. Δύο ομογενείς επιχειρηματίες οργάνωσαν πρόσφατα μια καμπάνια με τίτλο «The Famous Fund» και κατάφεραν να συγκεντρώσουν ποσό ύψους 400.000 δολαρίων με σκοπό την ενίσχυση των τοπικών επιχειρήσεων εστίασης που πλήττονται τον τελευταίο χρόνο από την πανδημία.

Πρόκειται για τον Τζον και τον Τόνι Μιναδάκη, ιδιοκτήτες του εστιατορίου «Jimmy’s Famous Seafood» στην περιοχή Ντάνταλκ της Βαλτιμόρης. «Το να είσαι άνδρας για τους άλλους είναι κάτι για το οποίο πασχίζω κάθε μέρα. Πάντοτε σκέφτομαι και νιώθω πως όλοι μας μπορούμε να δώσουμε περισσότερα, οικονομικά, πνευματικά ή προσφέροντας απλά τον χρόνο μας Πιστεύω πως το ότι με έστειλαν οι γονείς μου στο σχολείο ‘Loyola Blakefield’ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ζωής μου» είπε ο Τζον Μιναδάκης στο καθολικό περιοδικό «Catholic Review» ενώ ο αδελφός του Τόνι συμπλήρωσε: «Το σημαντικό είναι να μαθαίνουμε να θέτουμε σε εφαρμογή τα σχέδιά μας για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε μακροπρόθεσμα».

Η καμπάνια «The Famous Fund» βρήκε μεγάλη στήριξη από επαγγελματίες αθλητές ενώ προβλήθηκε και στο τηλεοπτικό δίκτυο NBC.

«Συχνά η πόλη μας παρουσιάζεται αρνητικά στα μέσα. Ηταν σημαντικό για εμάς να δείξουμε τι πραγματικά κάνουμε και ένιωσα ότι η ομάδα παραγωγής έκανε εξαιρετική δουλειά».

Τα δύο αδέλφια μεγάλωσαν με τις ελληνορθόδοξες παραδόσεις. «Από νεαρή ηλικία ήμουν ευλογημένος έχοντας δίπλα μου εξαιρετικούς δασκάλους και προπονητές που μου έδειξαν τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή και συγκεκριμένα πώς να συμπεριφέρομαι στους άλλους και στους φίλους που έχουν ανάγκη».

Το ελληνικό εστιατόριο «Jimmy’s Famous Seafood» άνοιξε ο πατέρας τους, Δημήτρης (Τζίμι) Μιναδάκης, το 1974. Γεννημένος στην Κάρπαθο, έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1967 για να κυνηγήσει το αμερικανικό όνειρο. Τα διάσημα θαλασσινά που σέρβιρε στο μαγαζί του το έκαναν ένα από τα πιο δημοφιλή στην περιοχή της Βαλτιμόρης ενώ ο ίδιος προσέφερε πολλά στην τοπική κοινότητα δωρίζοντας φαγητό σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και κοινοτικούς οργανισμούς, αλλά και σε νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες, στην Αστυνομία και την Πυροσβεστική. Οι γιοι του σήμερα συνεχίζουν επάξια το έργο του.

«Ο πατέρας μου πάντοτε μας έλεγε ότι ήρθε εδώ ως μετανάστης χωρίς τίποτα και η κοινότητα τού έδωσε τα πάντα. Με τη σειρά του και αυτός μας κατέστησε σαφές ότι ήταν καθήκον μας να δώσουμε και εμείς όσο το δυνατόν περισσότερα μπορούμε. Φανταστείτε να προσγειωθείτε κάπου χωρίς χρήματα, χωρίς να μπορείτε να μιλήσετε τη γλώσσα και να γίνετε αποδεκτοί με ανοιχτές αγκάλες. Η οικογένειά μας ποτέ δεν θα το ξεχάσει αυτό και θα συνεχίσει να το αποδεικνύει με πράξεις».

Ο Τόνι Μιναδάκης θυμάται όταν ο πατέρας του τον ανάγκασε να παραιτηθεί από την ομάδα ποδοσφαίρου από το κολέγιο για να εργαστεί στο εστιατόριο. Έπειτα, το μετάνιωσε και τότε ο Τόνι ρώτησε τον προπονητή του αν μπορούσε να επιστρέψει στην ομάδα. Εκείνος του είπε να ρωτήσει τα μέλη της ομάδας τα οποία και συμφώνησαν με την επιστροφή του.

«Αυτό το περιστατικό μου έμαθε να είμαι υπεύθυνος και να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου από μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου ήξερε ότι στην επιχείρηση πρέπει να είσαι κοινωνικός. Εάν δουν ότι δεν προσφέρεις σε αυτήν δεν θα σε υποστηρίξουν. Μου έμαθε ακόμα ότι εάν αποτύχω θα είναι δικό μου λάθος. Έμαθα να μην βρίσκω δικαιολογίες και αν κάποιος είναι καλύτερος από εσένα πρέπει συνεχίσεις να δουλεύεις μέχρι να τον φτάσεις. Επίσης, έμαθα τη σημασία του να δουλεύει κανείς ομαδικά και να συνεργάζεται. Ολοι πρέπει να είναι ενωμένοι αλλιώς όλοι γύρω τους θα απογοητευτούν».