Μάνα εσύ’ σαι η ντζωή … η ανάσα κι η γαλήνη… σαν << φύεις…>> κανένας δεν μπορεί , τον πόνο ν’ απαλύνει…

ΜΑΝΑ , ΕΣΥ’ ΣΑΙ…
*********************
Μάνα εσύ’ σαι η ντζωή … η ανάσα κι η γαλήνη…
σαν << φύεις…>> κανένας δεν μπορεί , τον πόνο ν’ απαλύνει…
Λέουσι πώς είναι γιατρός , ο << Πανδαμάτωρ Χρόνος…>>
μμα στην δική σου αθθιολή … πάντα θεριεύγκει ο πόνος …
**********************************************
Μάνα εσύ’ σαι στην ντζωή , τ’απάνεμο λιμάνι…
μά και τό φώς των αστεριών , σαν πέσει το ντζιντάνι…
Του κόσμου όλου τ’ απάνεμα , λιμάνια είσαι Μάνα …
περίτεχνου καμπαναριού , γλυκιάς λαλιάς καμπάνα !!!
Μάνα εσύ σαι στην ντζωή , η ελπίδα και το θάρρος…
στο τρίστρατο η συμβουλή… και στη φουρτήνα Φάρος …
Μάνα εσύ’ σαι η << νοητή πουντάριαση…>> στην στράτα…
εσύ το << μέτρον άριστον >> , τά λόγια τά σταράτα…
Μάνα εσύ’ σαι της αυγκής , η πρώτη Ηλιαχτίδα…
το << πέτρινο απόσκιασμα…>> , μέσα στην καταιγίδα…
Μάνα εσύ’ σαι τ’ άλοτρο… π’ ανθθοφορεί το χώμα…
εσύ’ σαι και ο Άγγελος…στού πόνου μας το στρώμα…
Εσύ στο κάθε << σκόνταμα…> , << σήκου και έ πατσέρει…>>
το χάδεμα στην λαομά …τον πόνο απού κατσέρει…
Εσύ ‘σαι ο <<ντζαουριανός >> , ωσάν φυσά ο Γραίος…
και το φιλί στον αθλητή , σαν έρτει τελευταίος…
Μάνα εσύ’ σαι η καρντιά…και της καρντιάς οι χτύποι…
εσύ’ σαι και το άρνεμα…στο κλάμα και στην λύπη…
Μάνα εσύ’ σαι στην ντζωή , ο μόνος καλλιτέχνης…
εσύ κι η ψιλοβελονιά…σε κάθε έργκο τέχνης…
Μάνα εσύ’ σαι η διαφορά …μές στήν ντζωή το κάλλος…
ευλογημένη απ’ τον Θεό , όσο κανένας άλλος !!!
Εσύ ‘σαι το ψιλόβροχο* , ωσάν φυσούν ανέμοι…
κι ο πιο χαρούμενος σκοπός … ωσάν γυρίντζει ‘ Ανέμη…
Μάνα εσύ’ σαι τις νυχτιές , το πιο λαμπρό αστέρι…
εσύ κι η πιο γλυκιά μορφή , σ’ αμέτρητο ασκέρι…
Εσύ ‘ σαι το δροσάερο …στού << Μάη >> το λιοπύρι…
εσύ το φώς της χαραμάς… από το παλαθύρι…
Μάνα εσύ’ σαι του ψαρά , τά << σπαρτωμένα δίχτυα…>>
της κουκκουβάγιας η λαλιά … στης μοναξιάς ξενύχτια…
Εσύ’ σαι η αναπνοή…εσύ και τ’ οξυγόνο…
σκορπάς του κόσμου τις χαρές , με μνιά ματιά σου μόνο…
Μάνα εσύ ‘σαι του οσκού , η πλουμιστή οξέα…
και η ανείπωτη χαρά της σκίας , στην οφλέα…
Εσύ΄σαι η παρηοριά , για κάθε πονεμένο…
η << Ιθάκη…>> η παντοτεινή … για τον ξενητεμένο…
Μάνα εσύ’ σαι στην ντζωή , το Άλφα και τ’ Ωμέγα…
το βάλσαμο στη ξενιτιά , η ΑΛΗΘΕΙΑ μές στο ψέμα …
************************************************
Η πρώτη λέξη είσαι εσύ … Μάνα κι η τελευταία…
σαν << ανατέλλει…>> η ντζωή , σαν πέφτει η << αυλαία…>>
Εσύ’ σαι η σκέψη η φωτεινή , πρίν την << Μεγάλη Πύλη…>>
η φλόγα η αιώνια… π’ ανάβει το καντήλι…
Λέουσι πώς είναι γιατρός , ο Πανδαμάτωρ χρόνος…

Στην μνήμη της Μάνας…
…και της δικής σας…
…και της δικής μας…
…Ολονών…
οικ. Μακρυμανώλη…
Μάης 2012 μ.Χ. Φωτο : HECTOR CHRISTIAEN