Χρόνο γράφημα Μιχάλη Ε.Μακριμανωλη:Το άουρο ντζερβό χεράκι του , εκράει σφιχτά το κουριασμένο , παερντισμένο και ροντζιασμένο χέρι της Λαλλάς του.

 Το άουρο ντζερβό χεράκι του , εκράει σφιχτά το κουριασμένο , παερντισμένο και
ροντζιασμένο χέρι της Λαλλάς του …
Το πλουμισμένο ερανέο τουβραελλάκι του , απού’ το πηλοτούρι με κεράκια , ρόγια , κουλλουράκια με τα σκινόκαρπα
και μπόλικο αρμυροτύρι , ούτε που τό’ νιωθε στην μικρή του ράχη…
<< Καλέ Λαλλά , μέχρι το Τέμενος είναι όλο ανήφορα …κι από τον Σταυρό και κάτω είναι μόνο κατήφορα …
Εν εμπόρει μαθές όλη η στράτα νά’ το ντζιοπάτι ; >>
<< Έ παιάκι μου , ε τούτη’ ά η στράτα από το χωριό ώς την Αυλώνα , μοιάντζει με την ντζωή μας …
Από στα ξεκινήσομε , χάλα πάνω , χάλα πάνω και χάλα πάνω … Όλόρτα << ανήφορα …>>
Κάποτε πιάννομε και το << ντζιοπάτι…>> αμμ΄είναι δυό σκέλλοι … Σαν από τον Άη Κωσταντίνο μέχρι τον Σταυρό…
Ύστερα ακλουθθά και το βάστα και το χάλα κάτω … Οι << κατηφόρες …>>
Τελευταία πλιό , ωσάν σιμώσομε στον Μάκελλο … ακούμε και την καμπάνα να σημαίνει… >>
<< Καλέ Λαλλά , από τον Μάκελλο στις Σκίες , ακούεται η καμπάνα τ’ Άη Γιάννη Του Προδρόμου; >>
<< Έ παιάκι μου , έν λέω για τον Μάκελλο των Σκιώ(ν) …
Για τον ΜΕΑΛΟ Μάκελλο λέω…
Μήε για τον Άη Γιάννη στην Βρουκούντα λέω …
Άης Γιάννης είναι και κείνος … Άης Γιάννης είναι , αμμ’ έν εί(ν) ο Ερημίτης…>>
… Σαββατόβραο – Δυτικές Ινδίες 1982 μ.Χ.