Από το βιβλίο του Γιώργου Ν. Κανάκη: (Δάσκαλε η Μαρινία ήωκε) Χωρατάες από στόμα σε στόμα.

Δάσκαλε, η Μαρινία ήωκε.

O δάσκαλος, ο Ηλίας ο Λεντάκης, υπηρέτησε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του στο σκολειό της Ολύμπου. Σε ένα σκολειό απού ’χε πάρα πολλούς μαθητάες τότε. (Αν σκεφτεί κανείς ότι μερικά χρόνια αργότερα, τη χρονιά που γεννήθηκα εγώ, γεννήθηκαν 28 παιδιά!) Κοινό μυστικό ήτον ότι εάπα τημ Μαρινία του Ασιλή του Ακοώργκη, την οποία και παντρέφτηκε αργότερα.
Ακόμη κ’ οι μαθητάες του τα ξέασικ, κ’ άμμα θωρούσατ τημ
Μαρινία να κραεί, λέει, λουλούδια ωσάν εΰριντζεν από τοκ κήπον, εκρουφοελούσασιγ, γιατί υπολογίντζασιν ότι τα προόριντζε για τοδ δασκαλό τω.
Μνια πρωταπριλιά λοιπόν εσκέφτησαν να τοπ περιπαίξουσι.
Μάθημα εκάμνασι προσωρινά πάνω στο Κοινοτικό Κατάστημα και στου Κονόμου το σπίτι στο Σελλάι, γιατί στο σκολειόν, στο Νάκρος, εΐνουττον επιδιορθώσεις. Αφού χτύπησε λοιπότ το κουδούνικ κ’ ήμπασιτ τα παιΐα μέσα στητ τάξη κ’ ήμπε κ’ ο δάσκαλος, μερικά «ντζουμπούλλια» επομείναν απ’ όξω για να σκαρώσουτ τη ψοματούλα του δασκάλου. Μετά από ελίαν ώρα ήμπε μέσα και «η συμμορία» και κάμνασιπ πως ήτολ λουφασμένα και λέουτ του δασκάλου.
-Εεε… δάσκαλε, έλα γλήορα κ’ η Μαρινία ήπεσε από την όξω ‘ωνία μες στο κατέλυμα κ’ ήωκε.
Μόλις ήκουσε ο δάσκαλος τούτο το χαπάρι εσήκωσε, λέει, τα χέρια του και κοπάνισε τα ’όνατά του κ’ είπε.
-«Ώχχου και που να ’ώκω σήμερο!…» κ’ ήβgεν όξω από τητ τάξη.
Ωσάν εκατέη βέβαια, ο δάσκαλος, μέχρι κάτω του Σελλαΐου τα σκαλία, τα παιΐα ήβgασικ κ’ εκείνα από πίσω και φωνιάντζα του.
-Δάσκαλε, δάσκαλε, ψόματα είναι, ψόματα!
Καλό μήνα. Και του χρόνου.
«Εεε… μωρέ χρόνοι απού περάσασι!…» μου ’πε ο ίδιος, ο δάσκαλος ο Λεντάκης, μνιαν ημέραν απού του τα παράστενα σ’ εκείνον και στηγ γυναίκα του στο Κοριακόνι.

από το βιβλίο μου, Γιώργος Ν. Κανάκης, Χωρατάες από στόμα σε στόμα.

Φωτογραφίες, από τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,
6 Αυγούστου 2018, στον Όξω Χριστό, από το τελευταίο καλοκαίρι του στην Όλυμπο.