Με πονεμενη καρδια η αδερφη σου Σοφια,Αφιέρωση στην μνημη της αγάπημενης μου αδερφής Καλλιοπη Κριτηκου Σισαμη .

Αφιέρωση στην μνημη της αγάπημενης μου αδερφής Καλλιοπη Κριτηκου Σισαμη .

 

Μαχαίρι μπήκε στη καρδιά

Να με ´πωτελειωσει

Το σώμα μου και το μυαλό

Τώρα χει πιο στεγνώσει .

 

Δεν είναι ο ωκεανός

Δρόμος να περπατήσω

Ν ´αρθω τ ´αδελφι από κοντά

Να σε μοιρολογήσω.

 

Στα βάσανα από μικρές

Μπήκαμε και οι δυο

Θα ´γραφα μυθιστόρημα

Για το δικό μας βίο.

 

Βιοπαλεστρα στη στεριά

Στις θάλασσες στα όροι

Δεν το πιστεύω πέρασαν

αυτοί εννενήντα χρόνοι.

 

Στάθηκες σύζυγος σωστή

Και Μάνα ευφυϊα

Ακούραστη και λογική

Σε όλα σου Κυρία.

 

Παιδιά και εγγόνια ανάθρεψες

Με το (Έ)ξυπνο μυαλό σου

Τίμια και αξιοπρεπές

Έζησες στο χωριό σου.

 

Περιφανή αισθάνομαι

Για σένα Καλλιόπη

Τόπο νομίζω πιάσανε

Η κούραση κι κόποι.

 

Εκεί που πας θα βρεις πόλους

Που θα σε περιμένουν

Τη Μάνα το Μιχάλη μας

Πληγές που υπομένουν

 

Το Γιώργο τον Πατέρα μας

Τον Γιάννη το Μανώλη

Για μένα αλησμόνητη

Και στη καρδιά ειν όλοι

 

Μόνη κι αν μένω εις στη γη

Θε να σας μνημονεύω

Και με τις αναμνήσεις μας

Θε να σας ζοντανευω.

 

Αναπαύσει να βρεις εκεί

Στο κήπο του Παραδείσου

Και εγώ θα ζω τ´αερφι μου

Με την ανάμνηση σου.

 

Με πονεμενη καρδια η αδερφη σου Σοφια